Η Άνοιξη μας κλείνει το μάτι

Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά

με τα χεράκια της

κι εγέμισ' από άνθη η πλάτη

η αγκαλιά και τα μαλλάκια της.

Κι εγέμισ' από άνθη...

Αχ, σαν την είδα χιονισμένη την τρελή

γλυκά τη φίλησα

της τίναξα όλα τ' άνθη από την κεφαλή

κι έτσι της μίλησα:

Της τίναξα όλα τ' άνθη...

Τρελή, σαν θες να φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονιά

τι τόσο βιάζεσαι;

Μονάχη της θε να 'ρθει η βαρυχειμωνιά,

δεν το στοχάζεσαι;

Μονάχη της θε να 'ρθει...

Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παλιά

τα παιχνιδάκια σου

σκυφτή γριούλα με τα κάτασπρα μαλλιά

και τα γυαλάκια σου.

Σκυφτή γριούλα...

Γ. Δροσίνης

Ζωγραφιά μέσα στο χειμωνιάτικο τοπίο, η αμυγδαλιά ανθίζει πριν να βγάλει φύλλα. Κάπως έτσι η Άνοιξη  μας ... κλείνει το μάτι.
Δεν θα αργήσει πολύ να έρθει. 

Κάπου θα τη συναντήσουμε. Αξίζει τον κόπο να κάνουμε μια παύση και να τη χαρούμε.

Πανέμορφες αμυγδαλιές γέμισε και το σχολείο μας, μέσα από τις όμορφες εικόνες που δημιούργησαν τα παιδιά της ομάδας του νηπιαγωγείου.