Το Σπίτι Των Μικρών: Αμυγδαλιά στην τάξη

Ο πίνακας "Ανθισμένα κλαδιά Αμυγδαλιάς" του Β.Β.Γκονγκ
στάθηκε πηγή έμπνευσης για τα δικά μας εικαστικά έργα.

Μια μυγδαλιά και δίπλα της,
εσύ. Μα πότε ανθίσατε ;
Στέκομαι στο παράθυρο
και σας κοιτώ και κλαίω.

Τόση χαρά δεν την μπορούν
τα μάτια.
Δός μου, Θεέ μου,
όλες τις στέρνες τ’ ουρανού
να στις γιομίσω.

Ν. Βρεττάκος

Χειμώνας ακόμη, και δεν πάει πολύς καιρός που μιλούσαμε για τα ζώα που βρίσκονται σε χειμερία νάρκη.
Παρόλ' αυτά, σε μία από τις εξωτερικές εξορμήσεις μας, συναντήσαμε τα πρώτα ανθισμένα κλαδάκια αμυγδαλιάς.
Αυτό στάθηκε αρκετό για να έρθει μια γλυκιά ανοιξιάτικη μυρωδιά στην τάξη του νηπιαγωγείου. Με έμπνευση λοιπόν από αυτή την αίσθηση, εμπλέξαμε αυτό το υπέροχο δέντρο-προάγγελο της άνοιξης- στις δράσεις μας.

Επεξεργαστήκαμε διάφορες τεχνικές για να παρουσιάσουμε εικαστικά την αμυγδαλιά. Αρχικά, δουλέψαμε ομαδοσυνεργατικά για να φτιάξουμε ένα ταμπλό. Προκειμένου να ενισχύσουμε την παρατηρητικότητα και την λεπτή κινητικότητα στα παιδιά, σχεδιάσαμε με λαδοπαστέλ ένα-ένα φυλλαράκι.

Στη συνέχεια τα παιδιά δούλεψαν ατομικά, έχοντας τη δυνατότητα να πειραματιστούν περισσότερο. Η αμυγδαλιά παρέμεινε μεν ως κεντρικό θέμα των έργων μας, αλλά τώρα κάθε μέλος της ομάδας μας μπορούσε να... παίξει με το χρώμα, και φυσώντας το σαν... ελαφρύ βοριαδάκι έφτιαξαν τις ατομικές τους συνθέσεις.

Συμπεριλάβαμε στις δραστηριότητές μας τον μύθο της αμυγδαλιάς:

Στην Ελληνική μυθολογία, συναντάμε μια όμορφη πριγκίπισσα που ονομαζόταν Φυλλίς, και που ήταν η κόρη ενός βασιλιά της Θράκης.

Η Φυλλίδα λοιπόν αγάπησε τον Δημοφώντα, τον γιο του Θησέα που είχε βρεθεί στα μέρη της όταν γύριζε με το καράβι του από την Τροία.

Ο Βασιλιάς, έδωσε στον Δημοφώντα ένα μέρος του βασιλείου του και την κόρη του για γυναίκα. Μετά από καιρό ο Δημοφώντας επιθύμησε την πατρίδα του την Αθήνα και ζήτησε να πάει για λιγο καιρό.Η Φυλλίς συμφώνησε, αφού ο καλός της, της υποσχέθηκε ότι θα γύριζε πίσω σύντομα. Έτσι εκείνος έφυγε για το ταξίδι του.

Η Φυλλίς έμεινε στον τόπο που έγινε ο γάμος τους περιμένοντας τον αγαπημένο της για πολλά χρόνια, μέχρι που οι Θεοί την μεταμόρφωσαν σε δέντρο, σε αμυγδαλιά.

Όταν ο άντρας της επέστρεψε, λυπημένος που ξεχάστηκε τόσο καιρό στην Αθήνα και δεν ήταν κοντά της, την βρήκε ως δέντρο ξερό, χωρίς άνθη. Τότε το αγκάλιασε και εκείνο άνθισε αμέσως.
Ξαφνικά η αμυγδαλιά πέταξε λουλούδια άσπρα και ροζ σ΄όλα της τα γυμνά κλαδιά. Η ψυχή της Φυλλίδας είχε χαρεί και ζωντάνεψε γιατί γύρισε κοντά της ο Δημοφώντας. Όλες οι αμυγδαλιές ζήλεψαν το δέντρο της Φυλλίδας και μέσα στο Γενάρη ανθίζουν πριν ακόμη βγάλουν τα φύλλα τους.

Αυτή την όμορφη ιστορία δραματοποιήσαμε παίζοντας με τις εκφράσεις και τα συναισθήματα που μας δημιουργήθηκαν ακούγοντας παράλληλα μελοποιημένο το υπέροχο ποίημα του Γ. Δροσίνη «Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά».

Η αμυγδαλιά είναι ένα θέμα που κάθε τέτοια εποχή προσεγγίζουμε διαθεματικά. Πρόκειται για ένα δέντρο που συμβολίζει την προσμονή και την ελπίδα. Δεν είναι τυχαίο που υμνήθηκε από σπουδαίους ζωγράφους και ποιητές. Δώσαμε στα παιδιά ποικίλα ερεθίσματα που αφορούν στους παιδαγωγικούς μας σχεδιασμούς μέσα από ένα φυτό που και τα ίδια αγαπάνε.